பசுபதி பாண்டியன் அவர்களுக்கு எதிரி என்று யாரும் இல்லை. இந்த அதிகார வர்க்கத்தினரும், ஒரு குறிப்பிட்ட சமூகத்தினரும் அவரைத் தவறாகச் சித்தரித்தனர், அந்தக் காலகட்டத்தில் உள்ள செய்தித்தாள்களும் செய்தி ஊடகங்களும் அந்த ஒரு குறிப்பிட்ட சமூகத்தினர் கையிலிருந்ததால், இவரைப் பற்றி  வேண்டும் என்றே தவறான தகவல்களையும் உண்மைக்குப் புறம்பான செய்திகளையும் பரப்பி, அவர் பெயருக்குக் களங்கம் விளைவிக்கும் வகையில், இந்த ஒடுக்கப்பட்ட சமூகத்தின் தலைவரைச் சமூகத்தின் உரிமையை மீட்கக் குரல் கொடுக்காதவண்ணம் செய்தது.  மற்றும் அவர் மீதி ஈழ தமிழர்களுக்கு உணவளித்து உதவியதற்காகக் காவல்துறையினரால் வழக்குகள் பதிவு செய்து குண்டர் தடுப்பு சட்டத்தில் அவரைச் சிறையில் அடைத்தது.

அதே சமயம் தூத்துக்குடி தொழிலாளர்கள் அனைத்து சமுதாய மக்களுக்கும் பணி நிரந்திரத்திற்கு போராடிய, அதி வெற்றி கந்தர். இந்நாள்வரை துறைமுக தொழிலாளர்களின் வாரிசுகள் அதன் பயனாகப் பணி நிரந்தரம் கிடைக்கப்படுகிறது.

அந்தக்கால கட்டத்தில் சிறையில் இருக்கும்பொழுது அவருடன், அதே காலகட்டத்தில் சிறையில் இருந்த ஈழத்தமிழர்களுக்குப் போரால் உதவி மற்றும் அவர்களை அரவனைத்து தன பாதுகாப்பில் வைத்துக்கொண்டார். மற்றும், சிறை காவலர்களின் எட்டுமணி நேர வேலை போராட்டத்திற்கு மிகவும் உறுதுணையாக இருந்து அவர்களுக்குப் பொருள் உதவி மற்றும் அரசியல் கட்சி மூலன் அதை நிவர்த்தி செய்தற். அதன் பலனாக, அவர்களுக்கு வேலை நேரம் மட்டுமே வேலை என்று கிடைக்க உறுதுனையாக இருந்தார். அவருடைய சமுதாய சிந்தனை என்பது மக்களுக்கானது.

இதன் விளைவே அவர் சொந்த மாவட்டமான தூத்துக்குடியிலிருந்து குற்றவியல் நடைமுறைச் சட்டம் 144 தடை உத்தரவு பிறப்பிக்கப்பட்டு மாவட்டத்தின் எல்லைக்குள் வரக் கூடாது என்று காவல் துறையினரால் அவருடைய சுதந்திரதம் மற்றும் உரிமை பறிக்கப்பட்டது. மிக முக்கியமாகப் பசுபதி பாண்டியன் அவர்கள் ஸ்டெர்லைட் ஆலையை அமைக்க எதிர்த்துப் போராடியதாலும், பணபலம் உடையவர்களாலும்அரசியல் அதிகாரத்தில் இருந்தவர்களாலும்  அவர் போராட்டத்தில் ஈடுபடமுடியாமல் வெளியேற்றப் பட்டார். அவரின் அந்தப் போராட்ட தொடர்ச்சி 2018-இல் பதிமூன்று அப்பாவி மக்களைத் துப்பாக்கிச் சூடு செய்து கொலை செய்த பின்னரே முடிவுக்கு வந்தது.