ஆங்கிலேயர் ஆட்சி காலத்தில், மருத நில மக்களின் பாரம்பரியமான சமூகப் பிரிவுகளும், குறிப்பாக உழவர் குடிகளும், இந்தியச் சாதி அமைப்பும் பல முக்கியமான மாற்றங்களுக்கு உள்ளாயின. கலப்பு காரணமாகப் புதிய சாதிகள் உருவாகவில்லை; ஆனால் இருந்த குலப் பிரிவுகள் பலப்படுத்தப்பட்டு, வரையறுக்கப்பட்ட சாதிகளாக மாற்றப்பட்டது தான் மிகப் பெரிய மாற்றமாகும்.

மருத நிலத்தைச் சேர்ந்த உழவுத் தொழில் சமூகங்கள் வலங்கை மற்றும் இடங்கை என்ற இரு பிரிவுகளாகப் பிரிக்கப்பட்டிருந்தாலும், காலனிய மெட்ராஸ் மாகாணத்தில் இந்தப் பிளவு மேலும் கூர்மையடைந்தது. விவசாயிகள், வேளாளர்கள், ஆதி திராவிடர்கள் போன்ற பிரிவுகள் பொதுவாக வலங்கைப் பிரிவில் சேர்க்கப்பட்டிருந்தனர்.

ஆங்கிலேயர் ஆட்சியின்போது, தெருக்கள், சடங்குகள் போன்ற விஷயங்களில் வலங்கை–இடங்கை பிரிவினருக்கு இடையில் சண்டைகள் உருவாகி, சென்னை போன்ற நகரங்களில் அவர்கள் வசிக்கும் பகுதிகளையும் காலனிய அரசு பிரித்துப் போட்டது.

காலனித்துவ ஆட்சியின் முக்கிய தாக்கமாக, சமூகப் பிரிவுகள் சுலப நிர்வாகத்திற்காகவும் ‘பிரித்தாளும் கொள்கை’க்காகவும் மற்றுமொரு கடினமான ஜாதி அமைப்பாக மாற்றப்பட்டன. 1872 முதல் நடத்தப்பட்ட மக்கள் தொகைக் கணக்கெடுப்பில் மக்கள் தொழில் அல்லது குல அடிப்படையில் அல்லாமல், உறுதியான சாதி அடிப்படையில் வகைப்படுத்தப்பட்டனர்.

இதனால் பாரம்பரியமாகத் தளர்வாக இருந்த குலங்கள் மாற்றமறுக்கூடிய சாதிகளாக நிலைபெற வழிவகுத்தது. நில வருவாய் மற்றும் நில உடைமைச் சட்டங்களில் ஆங்கிலேயர்கள் செய்த மாற்றங்களால், சில உழவர் சமூகங்கள் நிலச்சுவான்தாரர்களாக உயர்ந்தும், சிலர் கூலிகளாகத் தாழ்த்தப்பட்டும் பொருளாதார, சமூக ஏற்றத் தாழ்வுகள் அதிகரித்தன. அதேசமயம், கிராமப்புற உழவர் சமூகத்தினர் படைவீரர், காவலர் போன்ற புதிய அரசு பணிகளில் நுழைந்ததால், சில சாதிகளின் சமூக உயர்வு மேம்பட்டது.

இவ்வாறு, ஆங்கிலேயர் ஆட்சிக் காலத்தில், மருத நிலத்தில் விவசாயத்தை சார்ந்த சமூகங்கள், காலனித் துவ நிர்வாகம், சட்டங்கள் மற்றும் கணக்கெடுப்புகள் மூலம் தங்கள் சாதி அடையாளங்களைக் கடினமாகவும் நிலைத்ததுமானதாகவும் மாற்றிக் கொண்டன.